Werkend in Noorwegen als Nederlander
Op dit moment zijn er drie Nederlanders werkzaam op het ABAX hoofdkantoor in Noorwegen. Eén daarvan is eigenlijk al een halve Noor na 12 jaar in dit prachtige land te hebben gewoond. De ander begint langzamerhand gewend te raken aan de Noorse cultuur en ik, ik ben overduidelijk een Nederlander in Noorwegen. Nu is de brandende vraag natuurlijk of er verschillen zijn. Mijn antwoord daarop: waar moet ik beginnen!
Het is vanaf het eerste ogenblik overduidelijk dat je de lage landen hebt ingeruild voor het sprookjesachtige land van bergen, fjorden en het noorderlicht. Uit het raam staren tijdens werkuren is ingeruild voor het uitzicht op besneeuwde heuvels, een fjord en een bos. In plaats van het eindeloos kunnen turen naar niks en waar je in de verte toch écht de ronding van de aarde kan zien.
De makkelijke fietstocht naar het werk is nu toch maar ingeruild voor een autorit. Omdat berg op en berg af alleen in ons bloed zit wanneer we op fietsvakantie zijn in Frankrijk en zeker niet voor onze dagelijkse fietstocht naar het werk!
Eenmaal aangekomen op het kantoor merk je dat op tijd komen een ander begrip heeft hier, in het land van de (ik moet bekennen) geromantiseerde Vikingen. In Nederland is op tijd komen, zorgen dat je minimaal 5 minuten voor werktijd aanwezig bent. Hier is op tijd komen ongeveer 5 minuten later. Hier wordt geen punt van gemaakt, dit haal je later toch wel weer in.
Op weg naar jouw bureau kom je de CEO, COO of de CFO tegen en heb je een vriendelijke ‘je en jij’ gesprek met hun. De formaliteit is hier niet overduidelijk aanwezig, ook niet tegenover klanten. Het respect is er daarentegen zeker wel.
Daarnaast is de ‘open-door’ policy hier al jaren geleden geïntegreerd. Terwijl het in Nederland net een nieuw hip begrip is. Misschien zijn de Noren ons hierin toch een klein stapje voor?
Ook heb je vast wel gehoord over de Scandinavische regels omtrent zwangerschapsverlof. Wat ook door de vaders met plezier in gebruik genomen wordt. Maar deze ‘ouders aan het werk’ trend gaat verder dan het 12 maanden vrij krijgen na de geboorte van de baby. Schoolvakanties is waar dit het meest duidelijk wordt.
Natuurlijk nemen ouders vrij tijdens deze periodes, maar wanneer ze dit niet kunnen zie je stromen met schoolgaande kinderen het kantoor binnen lopen. Want het is niet meer dan logisch dat je je kind mee neemt naar het werk. Ze houden zichzelf prima bezig in een vergaderkamer, de kantine of achter een laptop. Kantoor is zeker een plek voor werk, maar dit werk moet ook haalbaar zijn voor gezinnen met kinderen.
Tot slot is er één ding wat mij als Nederlander het meeste verbaast heeft: Hoe de Noren, op privé en zakelijk gebied zo gemakkelijk (zoveel) geld uitgeven. Waar ik mijn knieën bezeer bij het pakken van de, op de onderste plank gelokaliseerde ‘’euro knallers’’ van onze lokale supermarkt, kopen de Noren wat ze nodig hebben. Rijst is rijst, of ze er nu €10,- voor betalen of €3,50 het maakt hun niet uit.
Terwijl ik er in de eerste instantie al maanden voor nodig had om er gewend aan te raken, dat een kleine boodschap hier al snel €30.- kost en de goedkoopste rijst écht €3,50 is.
Kortom, de Noren hebben geld en dit geven ze graag uit. De Nederlandse zuinigheid is er overduidelijk door de Noordzee uitgewassen!
Groet vanuit Noorwegen,
Jodie Kolbeek